Η ιστορία των άφρο μαλλιών κατα τα χρόνια της προ δουλείας προσδιόριζαν την κοινωνική θέση του ατόμου. Τα πυκνά μαλλιά με τα περίτεχνα χτενίσματα υποδείκνιαν την κοινωνική θέση, ενώ τα ατημέλητα έδειχναν προσωπικότητες χαμηλότερης κοινωνικής στάθμης. Επίσης επειδή τα μαλλιά είναι στην κορυφή του σώματος μας θεωρούσαν πως ήταν δείγμα μηνυμάτων προς τον θεό.
Στα χρόνια της δουλείας όμως οι αφέντες ξύριζαν τα μαλλιά των δούλων ώστε να τους κάνουν να αισθάνονται κατώτεροι μιας και τα μαλλιά ήταν σημείο αναφοράς για την κουλτούρα τους, τον πολιτισμό και την κοινωνική θέση τους.
Όσο για τις γυναίκες της εποχής εκείνης φορούσαν μαντήλες στα μαλλιά ώστε να τα προστατεύουν, όμως λόγο της ξηρότητας των μαλλιών τους τα κατέστρεφαν από το τρίψιμο της μαντήλας. Έτσι για να τα περιποιηθούν χρησημοποιούσαν μια ειδική βούρτσα και τα μαλάκωναν με λαρδί και βούτηρο.
Μετά το πέρας της δουλείας άρχισαν να ισιώνουν τα μαλλιά τους για να δείξουν την ελευθερία τους.
Επίσης μετά την απελευθέρωση τους δημιούργησαν αδελφότητες οι οποίες ανάλογα με το χρώμα του δέρματος και το ίσιωμα των μαλλιών προσδιόριζαν και πάλι την κοινωνική τάξη τους.
Στα μετέπειτα χρόνια όμως όπως την δεκαετία του 40 στις νότιες ΗΠΑ γίνονται μόδα τα άφρο μαλλιά γράφοντας το Αμερικανικό περιοδικό Ebony πως περίπου τέσσερα εκατομμύρια γυναίκες ασχολούνται με τα άφρο μαλλιά εκείνης της εποχής.
Το 1960 πλέον έρχονται τα πρώτα προϊόντα περιποίησης με ισιωτικές κρέμες κάνοντας μόδα και πάλι τα ίσια μαλλιά στους μαύρους αντιγράφοντας τους λευκούς σταρ της εποχής.
Τέλη όμως του 1960 οι μαύροι εκπέμπουν μηνύματα ελευθερίας με χτενίσματα που συμβολίζουν επιστροφή στις ρίζες τους.
Το 1980 πλέον οι μαύρες γυναίκες δημιουργούν χτενίσματα πάνω σε σγουρά, ίσια, κοτσιδάκια και άφρο χτενίσματα ενώ το 1990 πλέον καθιερώνονται τα ράστα και οι κοτσίδες.
Το 2000 πια καθιερώνονται ακόμη περισσότερο τα ράστα και ιδιαίτερα τα άφρο μαλλιά.